πέθανα και ξαναγεννήθηκα στ απροσμέτρητο
τ απαύγασμα
το τρέκλισμα των φωνηέντων και των συμφώνων.
Και τώρα με μια γάτα αγκαλιά
πάλι σιωπώ,
πάλι ονειρέυομαι
το καλοκαίρι.
Και το καλό
τ αέρι...
κι εγώ
να παραδινόμαστε στην αθανασία
Ωραία μουσική. Αυτό.
το φρέσκο αεράκι εμφυσά ζωή
ΑπάντησηΔιαγραφήστις λέξεις με τα τρεκλίζοντα γράμματα
μοιάζει ετούτο το καλοκαίρι
σαν ξύπνημα από χειμωνιάτικο χανγκόβερ
καλημέρα καλοκαιρινό μου μπλουζ(άκι) !
πολύ καλημέρα και σ εσένα περιπλανημένε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι τι κάνω σ' αυτό το τόσο ποιητικό βλογ, που τα περισσότερα από τα γραφόμενα δεν τα κατανοώ... Αλλά από την άλλη μου αρέσει το περιβάλλον. Και όσον αφορά αυτό δεν παριστάνω. Παρίσταμαι. Τώρα επί της ουσίας για το αν ζω ή παριστάνω μη το ρωτάς καθόλου!!! Σμακ!
ΑπάντησηΔιαγραφήμετριοφροσύνες..
ΑπάντησηΔιαγραφήεξ άλλου ήσουν και η μοναδική που έβαλε ένα σχόλιο στο αφιέρωμα χτες για τη μέρα της Ανεξαρτησίας 4 Ιουλίου αυτής της υπερφίαλης ψιψίνας που οδήγησε τον εαυτό της και τον κόσμο όλο σε μια αυτοκαταστροφική εφηβεία...
Καλό μεσημέρι Αθηνά!
κι όπως έλεγε κι η θεία μου η Πίπίτσα το τρυφερό κυκλάμινο του σπιτιού,
σ ευχαριστώ, μ ευχαριστείς,
ευχαριστιόμαστε!
μάκια
το καλυτερο παιδι ρε
ΑπάντησηΔιαγραφή