Μαϊστράλι

Νύχτα στη θάλασσα. Στ' ανοιχτά ο Σασυφής με το βαρκάκι του, σα μοναχικό κερί σε σκοτεινή εκκλησιά που στο θόλο της χίλια μύρια άστρα σε καλειδοσκοπικούς συνδυασμούς αχνοφέγγουν. Μόνος. Ο σκύλος δεν κούνησε ρούπι από το σπίτι παρόλες τις παροτρύνσεις του. Ανόρεχτος τον κοίταξε με βλέμμα γλαρό και δεν του έδωσε καμιά σημασία. Μόνος ξεκίνησε με τη μηχανούλα της βάρκας να ξεροβήχει από το καθησιό τόσων μηνών και αφού απομακρύνθηκε αρκετά, τόσο που τα φώτα του δρόμου που οδηγεί στην παραλία να ναι δυσδιάκριτα σταμάτησε. Γλυκιά η νύχτα, ζεστή, καλόβολη. Κι η θάλασσα οικοδέσποινα ανοιχτόκαρδη του μουρμουρά αρχαία μυστικά, από το χέρι τον παίρνει, ξάνοιγμα καρδιάς, μετάληψη, μαύρο νερό, γλιστρά το σώμα και μπαίνει σε μηδενικό χώρο, βυθίζεται κι αναδύεται με μια ανάσα, κολυμπάει, επιπλέει κάτω από τη στοργική επίβλεψη των άστρων που στραφταλίζουν σαν πυγολαμπίδες σε παγκόσμιο συνέδριο. Εξαγνισμός.Έπειτα στη νυχτερινή νηνεμία, σ αυτό το πλήρες σκοτάδι αναγαλλιάζει, λευτερώνεται ξαπλωμένος στο μικρό του πλωτό νησί.
ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΗΣΩ
Σ ΕΝΑ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Ν ΑΠΟΜΕΙΝΩ.
ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ,
ΕΝΑΝ ΑΙΩΝΑ,
ΜΙΑ ΖΩΗ
ΕΝΑ ΤΩΡΑ.
ΤΟΤΕ,
ΕΝΑ ΠΟΤΕ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙ "ΕΔΩ".
Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΠΑΕΙ ΠΙΑΤΑ.
ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΗΣ ΣΕ ΛΕΙΤΑΝΙΕΣ, ΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ.
ΜΑ ΓΩ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ "ΑΚΟΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟ"
ΛΕΩ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΩ ΛΙΓΟ ΣΚΟΤΑΔΙ 
ΛΙΓΗ ΑΝΗΜΠΟΡΙΑ
ΛΙΓΟ ΑΤΗΜΕΛΗΤΟ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ
ΛΙΓΟ ΔΕ ΜΕ ΜΕΛΛΕΙ.
ΠΟΣΟ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ
ΜΟΥΓΓΕΣ  ΚΡΑΥΓΕΣ
ΘΡΥΨΑΛΑ  ΦΩΤΕΙΝΑ 
ΕΝΑΣ ΟΥΡΑΝΟΣ Π ΟΡΜΑ
ΚΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΣΤΟ ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΕ ΦΩΤΑ ΤΥΦΛΑ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ
ΠΛΑΓΙΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΡΟΦΕΣ
ΚΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ ΜΕΤΑ
ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ
ΑΥΤΗ Η ΒΡΑΔΙΑ
ΔΩ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΑ.
Γυρνά ξαλαφρωμένος στο σπιτάκι. Ο σκύλος κάτι μουρμουρά στον ύπνο του. Μακρόσυρτα επιφωνήματα. Άλλη γαλήνη αυτή, σπιτίσια. ξώφαλτσα περνάει από τον καθρέφτη πάνω στο κομό και του βγάζει τη γλώσσα. Λίγο γλυκό του κουταλιού και κρύο νερό από το ψυγείο που συνεχίζει να φιλοσοφεί βουίζοντας. 

οπτασίες, ονειροφαντασίες, αθελούσιες Αχερουσίες σε πνιγμό, σε λυγμό, σ ανάσταση, σε κατάσταση άκρως ιδιάζουσα και κρημνώδη. Βάλσαμο οι στιγμές. Στιγμές μαζί σου. Σ αυτόν τον ονειρότοπο που κανείς δεν ξέρει κανένα αλλά η αγάπη με μια μαγική τσιμπίδα διαλέγει τα τρόπαια του απολυτρωμού. Ένα σ αγαπώ ακόμα. Και γιατί όχι; Σάμα να στέρεψε η ψυχή; Η ψυχή έχει τη δική της φωνή. πάει στ απάτητα μονοπάτια των ενδοιασμών μας και κερδίζει μια παρτίδα με Σικελική άμυνα. Παιχνίδι στο τραπέζι κι ο Σασυφής κάτω από το πέπλο της κουνουπιέρας κοιμάται του καλού καιρού, πια.