ἐρήμην. vert-de-Grèce (verdigris).

χρώμα οξείδωσης. διάτρητη προσευχή. μέταλλα διαστέλλονται και συστέλλονται, σονάτες τριγμών εν τω μέσω της νυκτός.ονειροβασίες ιπτάμενων συλλογισμών εξορυγμένων από παρακαταθήκες ατόκιστων ιλαρών ημερών σε υγρούς βιότοπους, εκεί που η ζωή κυλάει σε μια διαρκή σπατάλη, μια θεσπέσια παράκρουση, εκεί που το τίποτα αποκτά ύλη και γίνεται απόμακρο φως, φωτεινό φίλτρο που κοσκινίζει τη σκέψη, την ύπαρξη την ίδια. κι ότι μένει, μικροί ακατέργαστοι βώλοι που στην καρδιά τους έχουν το σπόρο των χιλίων ουρανίων τόξων και μια στάλα αίμα.

απόπλους στο αχαλίνωτο της ζωής, χαλίκια ψυχής κατρακυλούν, περνάει η νύχτα και τίποτα δεν ακουμπάει μόνο οσφραίνεται, μόνο πετάει. Πάνω από εμάς, πέρα από εμάς, στο δικό της τώρα και ποτέ, τώρα ή ποτέ Κι αν δεν το ξέρουμε, αν δεν έχουμε την απάντηση, αυτή πάλι αγέρωχη τίποτα δε θα μας πει' θα ρθει και θα φύγει σα να μη συμβαίνει τίποτα, σαν τίποτα να μην έχει συμβεί. Μα στ αλήθεια, όμως, τι έγινε πια; Ράγισεν η καρδιά μου ακόμη μια φορά. Ας τ αφήσουμε να φύγει κι αυτό κι ας επικεντρωθούμε στην καλοκαιρία και την αναζήτηση ίσκιου στο ντάλα μεσημέρι' αυτό έχει ένα σωστό νόημα θαρρώ.

φωτογραφία 1 http://photosdemenage.blogspot.com/2011/07/blog-post_25.html

φωτογραφία 2 http://cupetinte.blogspot.com/2011/07/matsuo-basho_15.html