too crazy too

Στο έμπα της νύχτας σε παγκάκια, πάρκα, παραλίες, πλατείες, στα μπαλκόνια, στις βεράντες, στις ταράτσες, στις αυλές, σε κλιματιζόμενα δωμάτια, ενοικιαζόμενα δωμάτια, σκάφη, κλαμπ και μπουζουξίδικα, ήσυχα πάρκινκ ή τολμηρές κρυψώνες, όπου και να είμαστε μας βρίσκει ο θέρος και μας βαρά αλύπητα μέχρι να πούμε Ήμαρτον κι ας εννοούμε Έλεος!

τώρα μιλάει κι η ομερτά αυτοπροσώπως το τέρας. που κάθεται, κάθομαι και σιγοβράζω στο ζουμί μου σε ποζισιόν σφίγγα. χα χα. Ασύλληπτο χαβαλέδιασμα και χαζοχαρουμενίασις, είναι το  γνῶθι σαὐτόν, ποιον; Άσε θα παρατήσω το πληκτρολόγιο και θ αρχίσω τις γυροβολιές. Στις δω, στις πέρα γειτονιές, με κλάξον σπινιαρίσματα γκάζια τετακέ και απ όλα. έτσι για να δω αν φυσάει απ το σπασμένο μου παρμπρίζ, φτου σπασμένο είπα ε; 

Πρέπει να ζούμε κι έτσι σ αυτό το τρελό κοτέτσι, σα να μη συμβαίνει τίποτα. ΦΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΙΣ. ¨Εγινε το φεγάρι, ναι μ ένα γ, χαντζάρι και πάει και θερίζει αυτά που εν αγνοία μου είχα σπείρει, μπα θα μπω κι εγώ στο κλουμπ των εναλλακτικών, δημιουργούντων ενέργεια με ζεν διαδικασίες, χρου χρου. Αμ τι; θα ξεροσταλιάζω στον ΟΑΕΔ που πάει να πει Όλα Αυτά Είναι Δράμα; Ένα δράμα σε πολλές πράξεις; εκ του πράττω αλλά δεν εισπράττω, μάλλον όλο και κάτι εισρέει καθότι διαρροές κι άμα είναι από το γκαζάκι γιατί το κανονικό γκάζι πολύ φάπα έχει δε συμφέρει, τότε σε τόπο χλοερό με το στανιό.  Άσε χάλια των χαλίων ούτε να τα τινάξεις σήμερις, δεν χωρούν τα κοιμητήρια, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΧΩΡΟ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΨΟΦΗΣΤΕ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. Κι άντε να περιμένεις με τη στερνή πνοή  στην ουρά... 
γελώ και τραγουδώ κι αποφεύγω τις συμπληγάδες, τουτ έστιν τους απλήρωτους λογαριασμούς που έχουν και πίσω όψη και μπορούμε εκεί να γράψουμε όσους αφορισμούς μας έρχονται στο νου αλλά κι άλλους που θα προκύψουν. Και μετά θα κάνουμε μια ωραία ταπετσαρία, να πω πικρή αλήθεια έχω ήδη μία με πτυχία και πιστοποιητικά αλλά μου είπαν είναι ντεμοντέ, τώρα μόνο χρεωστικά και απειλητικές επιστολές και φωτογραφίες από τους κλητήρες που έρχονται μισοκαρβουνισμένοι από την καπνοδόχο να πάρουν το ντιβιντί και τον αποχυμωτή, ε, παιδιά! έχω και μια μοκέτα ξεχασμένη στην αυλή χεσμένη απ τις γάτες...Αυτά είναι για το λίβινγκ ρουμ σε χρώματα της μόδας πολύ ιν. τι να κάνω που μαι θύμα της μοδός; ν αρνηθώ; ποτέ! 
Εδώ ολόκληρη πατρίδα κοιμάται, κοιμάται η αγάπη μου, μη μου την εξυπνάτε, τι να πω κι εγώ το μοιράκιο; ένα τίποτις με μπόλικο καθόλου, αυτό θα πω γιατί είναι αυτό που είμαι'  του ΤΙΠΟΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ιδρυτικό στέλεχος. 
Κατά τα άλλα είμαι και λίγο στριμμένο άντερο και με όξω [- μαλάκες!!! ορίστε τι καλά που τα καταφέρνω ξέρω και να βρίζω αλλά να μην το πείτε πουθενά, μη διαρρεύσει] καρδιά που κάνει συνδυασμό άπαιχτο και κάπως μ έχει ταλαιπωρήσει κάπως στη ζωή μου, κάπως. αχ αχ αχ.

τώρα πέθανα κι αναστήθηκα, είναι μια συνήθεια κι αυτή κακή, κακίστατη, αλλά πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπας κι έπειτα τα χούγια! Μη το επιχειρήσετε, είναι για δυνατούς λύτες. Για να μην προτρέχουμε των γεγονότων ας αφήσουμε τούτο το μάταιο κόσμο κι ας πάμε μια βόλτα κει έξω, όπου ορίζει κανείς το "κει έξω' του. Πλάι σ ένα κρομί, κορμί, μέσα στα αγιασμένα καθαγιασμένα του καθημερινά πεπραγμένα, πίσω απ τα όρια, πάνω στα όρια, έξω απ τα όρια, όργια, πω πω σκέτη χασούρα ενέργειας κι ο φεγγάρης στο σουρωτήρι βγάνει ζουμί και ψυχή. εγώ, σεις τι ψυχή έχουμε και που την διοχετεύουμε; Πάει χαμένη στους καθρέπτες ή είναι διάσπαρτη στο όπου να ναι υπερπέραν; Όπου. Τα πάω να ξαναπετάνω, Μ έπιασε μια συστολή, μια ακαριαία ακαρδιαία καρδιακή προσβολή. Προβολή. Και κει που εικόνες κινούνται η σκέψη μου λοξοδρομεί και πάει όπου της γουστάρει. Σε λιβάδια με τετράφυλλα τριφύλλια, σε αστρόκαμπους, στα πέρατα της γης.

Πέρασε ένας αιώνας

κι ακόμη ν αποκρυπτογραφήσω

τι ήταν αυτό που μας ένωσε

μας χώρισε.

Και σα χταπόδι ρωτευμένο

πλοκάμια απλώνω

σ ένα κυβερνοχώρο κενό

να σε βρω.

Μα κι εσύ στο θαλάμι σου

κάποιο τζάμι θα θαμπώνεις

κάποιο μαξιλάρι θα ποτίζεις

και τα σκληρά λόγια

φράχτες

όχι φταίχτες.

υπάρχουν στη ζωή πόρτες λογιών λογιών

και διαφυγές.

ανάσες.

νύχτα

κολυμπάει στα ξάστερα.

σπάσε την κλειδαριά

έλα γοργά

αυγή σιμώνει

στεφάνι φωτεινό στα μαλλιά

ένα τίποτα μες στα τίποτε του κόσμου

αλλά αν το πεις,

πεθαίνει το θεριό.

μένει μοναχό

το σ αγαπώ.

έκθετο μωρό σε σταυροδρόμι'

μοναδική ευκαιρία.

ζαρωμένοι φόβοι

τσαλακωμένες ελπίδες

φωτιές στις αμμουδιές

κιθάρες γιουκαλίλια

και τα ψαροκάικα στο γυρισμό

ένα σκασμό ψάρι

μπύρα από κουτί.

άμα ζωγραφίσεις αυτόν τον τοίχο

βάλε και το δικό μου φιλί.

Αγάπη τροχοπέδη ή λευτεριά;

Τίποτα δεν απαντά. Πάμε μια βόλτα στο πουθενά...