πικ νικ (πιπ νικ αλλαγή τίτλου από Ντάτη!)

Τι βράδυ κι αυτό! Μεταξύ φθοράς κι αφθαρσίας. Κι εκεί, πάνω σε μια μεταμεσονύκτια λάτρα - όταν το πράμα πάει στο απροχώρητο..- μου ρθε επιφοίτηση και μες στο μυαλό μου σχηματίστηκε μια συμπαντική εικόνα όλων ημών που τρέχουμε με τα πατίνια μας στο διαδίκτυο, αφήνοντας το στίγμα μας, τη σκέψη μας, την παραμυθία μας, μια εικόνα του κόσμου δηλαδή, το πως ζει, τι εκφράζει, τι θυμάται, τι ποθεί, τι και τι θα θελε ν αντιπροσωπεύει κλπ κλπ ο καθένας μας.. Όλοι εμείς με τις γκαρνταρόμπες μας, τις μουσικές μας. τις ειδήσεις και τα παράξενα, τις προσωπικές μας στιγμές, τα γούστα και την ιδεολογία μας, όλοι εμείς αυτή τη στιγμή χαρίζουμε κάτι απ τον εαυτό μας φτιάχνοντας ένα ψηφιδωτό που ίσως κάποια μέρα θα ναι σημείο αναφοράς πολιτισμού!  Και τί πειράζει που έτσι όπως έχει γίνει το πράμα καταφεύγουμε σε περσόνες - καθότι ο διάολος έχει πολλά ποδάρια, καλύτερα να φυλάγεσαι- , τι πειράζει; ¨Ετσι κι αλλιώς κι εμείς δε μεγαλώσαμε,  εμείς κι εσείς κι όλοι, με φανταστικά πρόσωπα και καταστάσεις, όλα βγαλμένα από κεφάλια με έμπνευση, ξεκινάμε από αρχαίους συγγραφείς και φτάνουμε μέχρι Σέξπιρ μεριά και βάλε και βάλε μέχρι το τώρα, όλα αυτά τα φανταστικά πρόσωπα που συμβιώνουν μαζί μας, οι στίχοι απ τα τραγούδια, όλα, καθότι η ιδιοσυγκρασία τ ανθρώπου πολύπλοκη τ αφομοιώνει μια χαρά΄και μετά ακούω Ω ωραία μου κυρία έχετε το λευκό δέρμα της δεσποινίδας Χαβισχαμ - από το Μεγάλες Προσδοκίες- διότι Η ΛΑΙΔΗ ΧΑΒΙΣΧΑΜ ΖΕΙ!- . τώρα έτσι όπως παν τα πράματα, ποιος ξέρει ποια θα ναι η μοίρα όλων αυτών των καταθέσεων; Γιατί το Ίντερνετ ήρθε στη ζωή μας τώρα κι όχι ψες κι όχι αύριο κι όχι ποτέ;  Τι είναι αυτό που μας αγγίζει κι ανάβουμε το κεράκι μας κι εμείς σ αυτό το παγκόσμιο μανουάλι; Ποιος ξέρει; Το μέλλον δεικνύει. Το ανησυχητικό της υπόθεσης είναι πως αν δεν έχεις μερικά καλά βιβλία καβατζωμένα λίγα πράματα θα μάθεις πια. Το πε κι ο γκουρού της τεχνολογίας. Φυλαξτε πάση θυσία τα παλιά βιβλία. Είναι με ονοματεπώνυμο κι όχι τυχάρπαστες δημοσιεύσεις! Το πε ο άνθρωπος, κάτι θα ξέρει κι αυτός! 

Άμα είναι έτσι, θα κάνω ένα διάλειμμα να φάω ένα μπισκοτάκι - μην κρατάς το στόμα σου κλειστό φάε μπισκοτάκι γεμιστό λα λα-. καθότι μ έκοψε το τσίπουρο που ναι κι Αγιορείτικο κι αγλυκανισιώτικο - εντάξει χερσόνησος ουφ τώρα εκεί θα κολλήσουμε;- και θα αλλάξω τροπάρι.
Πήγαμε στις σπηλιές, αυτές τις ορατές αόρατες σπηλιές των πόλεων, αθώρητες μα κι υπαρκτές  να βρούμε μια μυστική πηγή, να παγανιστούμε, να διονυσιαστούμε, να ξεφύγουμε απ το λουρί της αποτρόπαιας μοίρας, γιατί όχι, να εξαϋλωθούμε. Μουντό το χρώμα της αυγής . Μουντό το ροχαλητό μιας σιγανής βροχής. ο χρόνος σπά ποτηράκια και χορεύει Σ αναζητώ στη Σαλονίκη... ώρα Ελλάδος έξι.
καλημέρα.
Πικ νικ. Η λέξη είναι γαλλική και την συναντάμε για πρώτη φορά γραπτά το 1692 μέσα από το βιβλίο Origines de la Langue Française του Gilles Ménage σαν pique-nique. Pique από το ρήμα piquer που στα γαλλικά σημαίνει παίρνω-διαλέγω και nique που θα πει ”μικρά πράγματα”. Αυτό δεν είναι και το νόημα του πικ νικ; Ο καθένας φέρνει από κάτι μικρό και όλοι μαζί πάμε στην εξοχή να γευματίσουμε.