Κυριακή, παραμύθι δίχως μύθο.

Μια φορά κι έναν καιρό, σήμερα δηλαδή, όλα πάλι κύλησαν προβλεπόμενα, ένταση εδώ, ηρεμία εκεί, χάος κι αταξία παραπέρα, όλα στα γνωστά τους στέκια. Μα τίποτα πια συλλογίζομαι, τίποτα δεν έφερε η Άνοιξη αυτή, τίποτα δεν πήρε; Και λίγο μελαγχόλησα. Τα λουλούδια στην βεράντα μου έχουν άλλη γνώμη βεβαίως΄μανιωδώς ανθίζουν με εκρηκτικά χρώματα και χαίρονται. Οι γάτες δε της αυλής απολαμβάνουν τις λιακάδες και ρίχνουν ένα ακατάδεχτο βλέμμα προς το σπίτι΄αλλού είναι πια ο νους τους. Σαν πήρε απόγεμα, βγήκα μια βολτούλα στη γειτονιά και τότε ήταν π αναπτερώθηκε λίγο το ηθικό μου. Μια το παρατεταμένο της διάρκειας της μέρας, μια η ζεστούλα που δεν κρύφτηκε σα σουρούπωσε, να τέτοια απλά πραματάκια μου δωσαν μια τρυφερή τσιμπιά στην καρδιά. Έχω μέρες τώρα που μ απασχολεί το ΛΑΘΟΣ του να υπερβαίνει κανείς τη γνώση και με μια ψευδαίσθηση του αήττητου να πηγαίνει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη. (ωπ κτσύπνησε η Πυθία μέσα μου, αχ  κατσίκα θα γίνω τί τα θελα τα μεγαλεία;-Πυθία χι χι). Πέραν της πλάκας όμως αυτό είναι σοβαρό, είναι κάτι που μ απασχολεί, με προβληματίζει, μ αποδιοργανώνει λιγουλάκι κιόλας. Να λέω. Θα πάρω τεφτέρι και θα κάνω λίστα, να βάλω τις προτεραιότητες σε σειρά. Ελπίζω να μην έχει την τύχη από τις λίστες του σούπερ μάρκετ που τις κάνω προσεκτικά και με σύνεση, τις ξεχνάω στο τραπέζι της κουζίνας, ενθουσιάζομαι μ ένα σωρό "αηδίες" στο σούπερ μάρκετ και γυρίζω  μ άλλα ντ άλλων σπίτι.... Έτσι ήρθε το βραδάκι, με μια "ναι μεν αλλά" διάθεση, κι αφού τα πάντα διευθετήθηκαν εις το βασίλειο της Δανιμαρκίας , ενέσκυψα σε μουσική ακρόαση ωδικών πτηνών. Φύση παντού!!!  Και ξενοιασιά! Αχ ωραία, γύρισα απ την κούλουρη με χωρίς βαλίτσες κι ολωσδιόλου ανέτοιμη για της μοίρας τα χτυπήματα - ποιος χτυπά την πόρτα μου; γκαπ γκουπ-, αλλά βρήκα μια γαλήνη, κι έτσι μ ένα χίπικο συναίσθημα λέω να βαδίσω προς τη νέα μέρα.
Για τα ωδικά μελωδικά τσίου τσίου
http://krasodad.blogspot.com/2011/05/3.html. Από μένα καληνύχτα, καλημέρα ότι ταιριάζει...