ΕΔΩΔΙΜΑ ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ. ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΛΕΙΣΤΑ.

Εκεί που έπεσε του δέντρου το παχύ κλαρί, τρύπ' άνοιξε στη σκεπή και φέγγει το φεγγάρι στου πάνω πατώματος την κάμαρη με το μικρό, παλιό, σιδερένιο διπλό κρεβάτι. Χύμα βιβλία και ληγμένα περιοδικά. Στο τραπεζάκι ένα γραμμόφωνο. Όλα τους πολύ σκονισμένα, με σκόνη ασημωμένη.
Φούσκα φωτεινή το δωμάτιο και πετά. Στα πόδια του μπαλκονιού, χαμηλά, θάλασσα. Η μπαλκονόπορτα δεν κλείνει. Σκέβρωσε το ξύλο κι άλλαξαν οι αναλογίες. Το μικρό secretaire όμως παραμένει αλώβητο απ' του χρόνου την ταλαιπώρια. Με τα συρταράκια του και την κρύπτη για το φύλαγμα αυτών που πρέπει να μείνουν αθώρητα απ' ανθρώπινα μάτια.
Α! Εικόνες αιχμαλωτισμένες, σα ζωγραφιές μαγικές που ξεπροβάλλουν στο χαρτί άμα το κρατήσεις κόντρα στο φεγγαρόφωτο. Υγρές κινήσεις σινικής, 0,5 φαρδιές γραμμές, 0,7 φαρδύτερες κι άλλες, λεπτές, που δίνουν αιθέριο άγγιγμα, αραχνούλες εργατικές κι ιστοί αναμνήσεων.
Σκέφτομαι' αν κάθε φορά που είναι να χαρώ κινδυνεύω να με πατήσει κι ένα αυτοκίνητο κι αν κάθε φορά που χαίρομαι αντιλαμβάνομαι πως έχω πάρει το δρόμο ανάποδα, τότε βράστα.
Γίνονται οι πιθανότητες απιθανότητες.
Κι οι χαρές γράμματα κλειστά που δεν τ' ανοίγω. 
Γίνεται η χαρά δοσάς που χτυπάει απαιτητικά την πόρτα λες κι είναι σπίτι του.
Μαύρες σκέψεις.
Μαύρο μαργαριτάρι βουτηχτό.
Αρνητικό εικόνας νυχτερινής.
Μαύροι αστερισμοί ματ σε σχηματισμούς.
Ταξινομημένοι μ' επιμέλεια.
Σταθερότης κι αφοσίωση.
Η ζωή παίζει κι ανενδοίαστα χλευάζει τα κακώς κείμενα.
-Πίσω έχ' η αχλάδα την ουρά, λέει ξεδιάντροπα και κουδουνίζει το γέλιο της μαζεύοντας χασούρες. 
Οι σίγουρες επενδύσεις κάνουν παρατεταμένες διακοπές στην όμορφη Ισλανδία.
Που 'ναι τώρα αυτή; Πας με το ferry; Με ποδήλατο; Με κανώ; Με τα πόδια;
Ή κάνεις ταχύρρυθμα μαθήματα υβρεολογίου,  "κάτι να ξεσπάσω";
Δε γαμιούνται κι οι σίγουρες επενδύσεις!
Ορίστε το πήραμε το πτυχίο!!


Και να 'μαστε το λοιπόν Λατίνοι, πιο Λατίνοι κι απ' τους Λατίνους, πως λέμε ο σερ Ομπάμα είναι ο πιο άσπρος των άσπρων, έτσι. Διότι c' est la vie' πρέπει να 'ναι κανείς καλό παιδί κι υπάκουο στες προσταγές της μητρός ειδ' άλλως τον έφαγε ο μαύρος όφις. το Foreign Office, το δάχτυλο στο φις και το σεσουάρ του κομμωτηρίου, το εγκεφαλικό της μανούλας, μαμάαααα! 
Ζίπουρο και σοκολατένια μπισκότα.
Κουνούπια βαρβάτα κάνουν αεροπορικές επιθέσεις. Στο ψαχνό!


Μυστικές πηγές αισιοτιμίας.
Αισιοδοξίας.
Ὅτι πρέπει σοι πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Υἱῷ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων"
Δόξα και τιμή.
Σ' ένα Παρίζι του μεσοπολέμου.
Αμερημνησιά στο έπακρο.
Φταίει της ζωής η ματαιότης και γίναμε όλοι μεσοπολεμικοί.
Μήτε ψες, μήτε αύριο κι ένα σήμερα που τρεμοπαίζει.


Το φεγγάρι στο τζάμι.
Άμα ρίξεις μια πέτρα, πάει, χάθηκε.
Άμα.


Έχω έναν πόνο. Εγκατάλειψης.
Βεβηλώνει την ησυχία μου.
Ο γάτος μου ανέβηκε στο τραπέζι και με κοιτάζει με τις πελώριες ματάρες του. 
Ορίστε, τζάμπα τα μαθήματα καλής συμπεριφοράς τα "παρακαλώ', τα "προηγούνται οι κυρίες" και τα λοιπά. Στράφι.'
Και μετά, λέμε, πως το εκπαιδευτικό σύστημα δουλεύει ρολόι.
Μα μήτε Εγγλέζοι είμαστε, μήτε και Σουιτσερλάνδοι, οπότε δουλεύει σα ρολόι ντόπιο' πάει με τα χούγια του. Πότε έχουμε όλο της οικουμένης το χρόνο, πότε καιγόμαστε ωχ αμάν! (ντόπιο το αμάν κι ο αμανές και το γαλακτομπούρεκο και το τσιφτετέλι κι όλα).'


Έχω σήμερα παντελή έλλειψη ρέντας.

Θα κάνω μαγικά, θα κάνω μάγια.
Όπως έλεγε κι ο ανηψιός μου ο Αγαμέμνων:
-Είμαι μάγοθ!
Βέβαια έλεγε -μικρότερος, όποιον και να έβλεπε,
-Θα θε θκοτώθω!
Μωρουδίστικα λογάκια. Τώρα είναι ένα σοβαρό αγόρι 5 χρονών και μιλά καθαρά και με ωραίες και πολυσύλλαβες λέξεις που τις φχαριστιέται τόσο όσο και τα κρουασανάκια με μαρμελάδα. 


Αφήνοντας τα παιδιάστικα, πιανόμαστε στην κουπαστή ενός ταγκό.
Το ταγκό τ' ωραιότερο του κόσμου. 
Ή να 'σαι, ή να μην είσαι!
Παρ' όλο που δε μ' αρέσουνε  οι ρόλοι.
Καλό το West side story αλλά το πήρε το ποτάμι.
Κι αυτό, το "Tous les matins du monde"

Κίνησε ο καντηλανάφτης να πάει στη ραχούλα ν' ανάψει το κερί και να 'ρθει ο ψάλτης Κυριακή ν'αρχινήσει.

Ζωή χαρισάμενη.

Μ' αρνάκι αθωότατο στο φούρνο
-προσεχώς.
Μ' αρνάκι αθωότατο που ναι σα να λέει
comme vous voulez.
Voulez - vous?


Δεν ξεύρω.
Θα 'πρεπε να ζω, ίσως αλλιώς...