ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.

 Πάλι πέρα - δώθε. Ησυχία δεν έχω. Μου την κλέβουν. Παίρνουν πρώτα το η, μετά το σ, σσσ..., μετά το ύψιλον, μετά το χι χι χι, χώρο και χαρά και τα λοιπά, μετά ω της ποικιλίας των γραμμάτων το ι, τονιζόμενο, ί. Μένει το α.

ααααααα!!!!!

Πάιρνω κι εγώ τα μπογαλάκια μου και πάω λίγο παραπέρα. και λίγο παραπέρα. Στο ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΚΡΕΜΟΣ δεν διστάζω. Πέφτω και ξαναπέφτω, σε στενάχωρους ασφυκτικούς ακάλυπτους πολυκατοικιών, ναι, ξέρω, δεν είναι ζωή αυτή, με τις μισές αλήθειες να δομούν ολόκληρα ψέματα, φταίω γω που σ' έμαθα να περπατάς στη γειτονιά να λες πως μ' αγαπάς. Ακριβές αγάπες. Ξελογιάστρες. Και μετά ο μπιλ! Ο Μπίλ είναι τύπος βαρύς και δεν σηκώνει και πολλά πολλά. Οι αγάπες γι αυτόν είναι πράσινα άλογα. Δεν είναι συναισθηματικός τύπος' φταίει που λουροδέθηκε στη γέννα ή που είχε καναγια πατέρα, ποιος ξέρει! Δεν έχει και προβλήματα. Προβλήματα έχουν οι άλλοι. 'Ολοι οι άλλοι που τυχαίνουν να βρεθούν στο δρόμο του και που τυχαίνει επίσης να έχει στο καρνέ του τα ονόματά τους. Και όχι, δεν αγάπησε μια ντιζέζα κάποτε. Δεν αγάπησε καμία, ποτέ. Αυτά τα λένε κάποιοι που τη γλιτώσανε με λίγες φάπες και πιθανότατα από κάποιο βίτσιο έχουν παράλογες συμπάθειες. Άβυσσος η ψυχή του ταξιτζή!

Και λίγο παραπέρα. Τώρα βρέθηκα σε μια γωνία. Μου τελειώνουν και τα τσιγάρα αλλά επειδή πήγα να γυμνάσω το σώμα σε κάτι ραχούλες τ' απογευματάκι, τα έφτυσα ολοσχερώς και δε με βλέπω να παίρνω τους δρόμους για να πάω σ' εκείνο το περίπτερο που ξενυχτάει -ξενυχτάει, αποκλείεται, μπα. Κάπου θα ξετρυπώσω τίποτε ξεχασμένα, αλλονών. Καίει ένα αρωματικό κεράκι στο τραπέζι που υπόσχεται πως έχει άρωμα φράουλας αλλά δε μυρίζει και πως είναι αντικουνουπικό αλλά τα κουνούπια πετούν ολόγυρα λες και είναι σε ψυχιδελικό τρανς πάρτυ στην κουνουποχώρα. πανευτυχή. Το μόνο καλό του είναι ότι με συντροφεύει και καθώς καίγεται η φλόγα του κολυμπά σ' ενα ωραίο κόκκινο ζουμάκι που μάλλον κερασί θα το έλεγα. Κι όχι φραουλί.

Και πού να πάω; Να πάρω τα βουνά, τα όρη; Αλλά πού τέτοια τύχη! Δω θα μείνω στο άστυ μ' ένα περιπλανώμενο κρεβάτι κι άνευ αντισκοίνου. Σήμερα πέρασα από το δικηγόρο μου για κάποιες απορίες που έχω γύρω από πεζά θέματα που θα μας κάνουν όλους ποιητές και μουσικούς της παλαιάς εποχής να υποβασταζόμαστε για να μην πέσουμε κάτω απ' την πείνα μ' ένα ραβδί και να γυρνάμε χολιασμένοι και να βαράμε και κανένα άμα μας την καρφώσει. Περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου διαβάζοντας ένα Γέω παλιό αλλά τί να γίνει τώρα, κι ένας κάποιος άγνωστος φώναζε από μέσα πως έτσι που πάει η κατάσταση θα κοιμάται στα παγκάκια. Αχάριστοι άνθρωποι! Δεν χαίρονται που υπάρχουν και παγκάκια! Κατάχαμα έπρεπε να κοιμούνται σαν του Ιαπωνέζους να στρώσει κι η πλατίτσα!

Λέω μετά να ξαπλώσω, να κλείσω τα ματάκια μου, και το δια παντώς δε με χαλάει και πολύ, αλλά θα περιμένω να έρθουν οι επόμενες εκπωσεις να πάρω κάτι αμπιγιέ και μετά.
Είχε εδώ τις προάλλες εκδήλωση φοβερή με απαγγελία ποιημάτων στη διαπασών, τύφλα να χουν οι γύφτοι και τα καρπούζια τους! Είχε και "κούνησέ το το κορμί σου" χορευτικό με μύστες της υποσαχάριας Αφρικής' οπωσδήποτε τέτοιο θα ήταν δεν μπορεί! Ποια κρίση λοιπόν; Εδώ έχουμε κρίση υπερρεαλισμού! Και που σαι ακόμα! Θα το ρίξουμε και στο ντα-ντα, νάτο πετιέται, θα ρίχνει σκαμπίλια θερμά ο ένας στον άλλο να συνέλθουμε απ την ευτυχία την απροσμέτρητη. Όσον είμεθα Έλληνες. Κάτι εξυπνάκηδες του εξωτερικού βάζουν τα στελέχη τους να μαθαίνουν Ελληνικά για να εξυπνέψουν αλλά εμείς δεν είμαστε κορόιδα! Δε μασάμε με κάτι τέτοια! Ποιος Παπαρηγόπουλος; Ποιος Μακρυγιάννης; Ισιδώρα Ντάνκαν και Ντβόρζακ.
Ευτυχώς που υπάρχουν νοήμονες άνθρωποι στον πλανήτη, καλή ώρα σαν τον ξέδελφό μου που μπήκε στον κόπο κι έμασε τα σύκα από την συκιά στην αυλή του και τώρα τα μασουλάω ένα ένα απ το βαζάκι και ψυχοπιάνομαι. Βεβαίως το ξερό το συκαλάκι δίχως την τσιπουρίνη του είναι έρως ανολοκλήρωτος, συνηθισμένα όμως τα βουνά απ τα χιόνια! Καλό και το evian. Της λιτότητος. χα.
Έφτακε η ώρα να βάλω χέρι σ' εκείνα τα ξένα τσιγάρα. Που δεν είναι και πολλά οπότε θα καπνίσω μόνο ένα, θα πω καληνύχτα και καλημέρα σας και θα προσπαθήσω να προσδιορίσω στο σκοτάδι τους 43 στόχους για τους οποίους θα κοπιάσω προσεχώς.
1. να κοιμηθώ.
- ωχ την κάτσαμε τη βάρκα!
ελπίζω μόνο να μην αποκτήσει και δική του θέληση το κρεβάτι μου και βρεθώ άμα ξυπνήσω ποιος ξέρει πού! Θα δείξει.

γυναίκα   εικόνα