Το Σαμερταμιακό Χριστουγεννιάτικο Τρίγωνο.

το τρίγωνο εκ του μακρόθεν

Scrooge: Merry Christmas!

Mrs Dilber: Oh, my God!
He's gone mad!

Από το A Christmas Carol ταινία του 2009 βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Κ. Ντίκενς, για το οπoίο έκανε μια υπέροχη ανάρτηση η Lyriel στο BisCoto
υπέροχη ανάρτηση!!!


Α ΓΩΝΙΑ.

Αξημέρωτα, Χριστούγεννα 2012.

Νύχτα ακόμη στην πόλη.

Νύχτα, σιγαλιά, η πόλη κοιμάται, η πόλη μουρμουρίζει όνειρα και άγχη.

Μπορείς κάλλιστα να εξαφανιστείς στο σκοτάδι αυτό.

Κι οι σκέψεις πιάνουν τον χορό.

Β ΓΩΝΙΑ

Αν οι Μάγιας έπεσαν έξω ίσως δεν βρισκόμαστε τελικά σε μια άλλη διάσταση χωρίς να το έχουμε πάρει χαμπάρι - μα έτσι κι αλλιώς τον τελευταίο καιρό αλλάζουμε διαστάσεις σαν τα πουκάμισα, προσαρμοζόμαστε σε κορσέδες υψηλής αισθητικής και λιτότητας κι από έπος η ζωή μας γίνεται με ταχύ ρυθμό ένα ταπεινό πλην όμως μεστό νοημάτων χαϊκού  -μισό λεπτό, πάω να τσεκάρω το φαΐ  ωραίες οι πατάτες, οι βραστές δε μούρλια και κάτω από τη μασχάλη, χε χε, να! πως λέμε όλοι άριες. Ασφαλώς κι έχω κι άλλα καλούδια στο τραπέζι μου, κάτι από τα γούστα το Οβελίξ, ξεύρετε εκείνα που κάνουν γκρουτς γκρουτς, και άλλα θεσπέσια πράγματα που η απόκτησή τους ισοδυνάμησε με τη μη απόκτηση εκείνων των θεϊκών γοβών που με στοίχειωσαν από τότε που τις είδα αλλά μη γίνομεθα και άπληστοι.

Έχω κέφια, τελικά ποιο είναι το τσόφλι της ύπαρξης μου και ποία η ουσία, το κέφι ή η θλιψις δεν ξεύρω, δεν γνωρίζω, δεν αυτοψυχαναλύομαι, σήμερις ω σήμερις είναι Χριστούγεννα, αν υποθέσουμε ότι αυτό έχει κάποια ακρίβεια, πάντως αυτό το μυξιάρικο που γεννιέται σήμερα θα έχει μεγάλο σουξέ, ναι, το είπαν κι εκείνοι οι αλλοπρόσαλλοι τύποι που φέραν ένα σωρό άχρηστα, δώρα σου λέει, δώρα, χρυσάφια, σμύρνα κι άλλες αηδίες και δεν πήγαν στο Bébé Dior ή έστω στο πλησιέστερο σούπερ μάρκετ να πάρουν κάτι χρήσιμο. Το είπε και η φωνή βοώντος εν τη ερήμω - βάλε με το νου τι σόι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει κανείς σ αυτόν τον λαλημένο. 

Όπως σαφώς βλέπετε κι εγώ μέσα στο παγκόσμιο ντόμινο πέφτω στην παγίδα της καυστικότητας, του κυνισμού και της ειρωνείας που έχουν πάρει τη θέση της εξυπνάδας τα τελευταία χμμμ χρόνια  και πουλάω πνεύμα - πάρε κόσμε,  

Είναι η γωνία του "κοριτσάκι με τα σπίρτα", μικρές λάμψεις, εφήμεροι κόσμοι μέσα σε έναν αφορισμό' γιατί πρέπει εμείς οι Έλληνες να νιώθουμε κάπως έτσι, στη μεγάλη της Ευρώπης πόλη; 

-πάω να κοιτάξω το φαΐ  λοιπόν, μάλλον πρόσχημα είναι αυτό, πάω να βάλω κι άλλη κούπα καφέ κι όταν έρθουν με το καλό κατά το μεσημεράκι οι καλεσμένοι μου θα είμαι ένα μάτσο χάλια, χα χα χα από τους πολλούς καφέδες ή να βάλω και μια στάλα κονιάκ να ξαλαφρώσει και το ζωντανό - ο Βερνάρδος- από το βάρος, αλλά δεν έχω σκύλο, μήπως έχω λίγο Τζόννυ -έλα τώρα με τον έλεγχο ορθογραφίας-, αφού έχω πει  έχω πει; ότι με το φαγητό έχω μια επικοινωνία εσωτερική, δεν κάθομαι επ ουδενί πάνω από την κατσαρόλα αγωνιώντας, μα σα γίνει μια φωνούλα μέσα μου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και λέει με επιτακτική φωνή "αν δεν πας τώρα, πάει!!!.

Σκέφτομαι τη γάτα μου. Την κοιτάζω τώρα δα που γλείφεται καθότι της καλάρεσε η μια κουταλιά μαγιονέζα που της έβαλα στο πιατάκι της . Αφού εξοστράκισε όλες τις άλλες γάτες της αυλής από εκεί που ήταν ένα συνεσταλμένο ζωάκι τώρα διαφεντεύει τα πάντα, έχει κάνει κατοχή στη μπερζέρα, δεν το κουνάει ρούπι από το κρεβάτι, και αναπαύεται περιμένοντας το γεύμα της πάνω, να πάνω στο τραπέζι, έτσι για να με πιάνουν τα δαιμόνια.Το όνομα αυτής Αγία Τριάς, ή απλά Τριάς. Ελέησον ημάς. Κατά το μέγα έλεός σου, νιάου.

Αχνοχαράζει. Κρύο, ψόφος, τα δάκτυλά μου είναι παγωμένα. Έπιασα να γράψω ένα κάτι τι στο χαρτί και μου ήρθε μια αίσθηση γλυκειά όπως όταν κουρασμένη από το περπάτημα κάθομαι μια στιγμή κάπου στο δρόμο σ ένα τυχαίο σημείο και μετά από λίγα λεπτά διαπιστώνω πως ακριβώς πλάι μου είναι κάποιο πρόσωπο από τα παλιά, κάποιο πρόσωπο οικείο και φιλικό. αχ συγκίνηση. 

Μ αρέσει η κουζίνα μου. Είναι γεμάτη καλούδια. Ή έτσι μου φαίνεται. Μ αρέσουν τα χειμωνιάτικα γλυκά, οι ξηροί καρποί, τα σκουρόχρωμα δυνατά ποτά, οι ζεστές σαλάτες και οι κρεατόπιτες  οι γεύσεις από τα μπαχαρικά που τσιμπάνε τις αισθήσεις, η ευωχία. Θα μου άρεζε εξίσου να είχα ένα μήλο μόνο στην τσέπη και μια παρέα και να πάμε στην εκκλησία και μετά να γυρίσουμε αγκαλιά ακόμη και σ ένα παγωμένο αλλά φιλόξενο περιστεριώνα. -παρεκτροπή στη γωνία Α.

Για όλα φταίνε τα μήλα. Εκ της Γενέσεως η ιστορία, τόοοτε που η γης ήταν Παράδεισος.Αλήθεια ή Μύθευμα; Ποιος ξέρει; Ποιος νοιάζεται; 

Γ ΓΩΝΙΑ

η κατακλείδα

βάσανα έχει ζωή, τόσα όσα της κεφαλής οι τρίχες.

κι οι άνθρωποι έχουν πάθη. έχουν πόνο. έχουν αμαρτίες.

γιατί είναι χώμα.

μα έχουν και το αεράκι στις φυλλωσιές και η γη γυρίζει.

εδώ ή σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν.
Ή ακόμη καλύτερα κι εδώ κι εκεί.

καθόλου μόνη και καθόλου χαμένη στο διάστημα.

κι εγώ ένα μικρό χειμωνιάτικο μπουμπούκι,
ένας χειμωνανθός η καρδιά μου που σήμερα όλους σας αγαπώ.

για αύριο, πάλι, θα δούμε!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

μάκια. 

ᾨδὴ α'

Χριστὸς γεννᾶται· δοξάσατε. 

Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν· ἀπαντήσατε. 

Χριστὸς ἐπὶ γῆς· ὑψώθητε. 

ᾌσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, 

καὶ ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί· 

ὅτι δεδόξασται.