Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012


Ζήτα και θα σου δοθεί (Φανουρόπιτα)

Η πιο αγαπημένη ελληνική συνήθεια.

[εδώ θα παρεμβάλλω και κάτι δικό μου.
γιατί χάνουμε κάτι;
από αδιαφορία;
απροσεξία; αμέλεια;
επιλογή;
περιφρόνηση;
πεπρωμένο;
υπερβολική αγάπη;
Το χάσιμο προϋποθέτει ιδιοκτησία.
Το χάσιμο προϋποθέτει ιδιοκτησία;;;;]

Αν και δηλωμένος άθεος, δεν μπορώ παρά ν'αναγνωρίσω ότι στις θρησκευτικές δοξασίες, κρύβονται μεγάλες αληθειες. Πάρτε, για παράδειγμα, τον Άγιο Φανούριο. Αν και λαλίστατος και περιγραφικότατος ο Συναξαριστής όταν αναφέρεται και στους πιο άσημους και άγνωστους Αγίους, για έναν από τους πιο δημοφιλείς του Ορθόδοξου εορτολογίου, δεν λέει απολύτως τίποτα. Κι όχι μόνο δεν λέει αλλά οι ελάχιστες γραμμές που αναφέρονται σ'αυτόν, δηλώνουν σαφώς πως υπάρχουν σχεδόν μηδαμινές πληροφορίες για τον αγαπημένο Άγιο που αν του τάξεις, σε βοηθάει να βρεις ό,τι έχει χάσει. Πόσο σοφό...

Τα απωλεσθένα, παραμένουν το σημαντικότερο και βαρύτερο κεφάλαιο της ύπαρξής μας. Είναι όλα αυτά που στοιχειώνουν το υποσυνείδητό μας, τη μνήμη μας, τα όνειρά μας, τις αφηγήσεις μας. Είναι όλα αυτά που λίγο-πολύ μας ορίζουν αφού, μεταξύ μας, μόνο ως προς τί δεν είμαστε (δηλαδή αποφατικά) μπορούμε να αυτοπροσδιοριστούμε με ακρίβεια και σαφήνεια. Οι χαμένες πληροφορίες για το βίο του Αγίου που σου βρίσκει τα πάντα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια πρόσκληση να συμπληρώσεις εσύ την ιστορία, παραδεχόμενος τί είναι αυτό που έχεις χάσει, τί είναι αυτό που σου λείπει.

Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ είχα πολύ μεγάλη δυσκολία στο να ζητώ. Ίσως φταίει το ότι ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε με την προτροπή να μην ζητάει για λόγους ευγένειας και σε μια εποχή που οι γονείς έτρεχαν με σπουδή να προλάβουν τις όποιες επιθυμίες και ανάγκες των παιδιών τους με αποτέλεσμα, αν εξαιρέσεις τις περιπέτειες με την πολιτική, ν'αργήσω πολύ να μάθω να διεκδικώ όσα ήθελα μόνο καθόμουν σε μια γωνιά σιωπηλός και σιγόβραζα στο ζουμί μου.

Στίβω τα πορτοκάλια για τη φανουρόπιτα που θα φτιάξω απόψε γιατί αύριο γιορτάζει ο αγαπημένος των Ελλήνων Άγιος Φανούριος και σκέφτομαι, με χαμόγελο, πόσο έχω αλλάξει από την εποχή που δεν διεκδικούσα όσα ήθελα και άφηνα την κάθε ανεκπλήρωτη επιθυμία (συχνά ασήμαντη) να με στοιχειώνει. Νομίζω μάλιστα πως αυτός ήταν ο λόγος που ήμουν και τόσο απόλυτος στη μαγειρικη. Όλα κι όλα! Μπορεί να μην τολμούσα να ζητήσω κάτι που επιθυμούσα αλλά στις συνταγές όσοι ζητούσαν τη γνώμη μου, θα έπρεπε να κάνουν αυτό που έλεγα εγώ!

Αντίθετα απ'ο,τι λέμε, για ρητορικούς λόγους, ενηλικίωση δεν σημαίνει ένα αλλά πολλά πράγματα. Ένα από αυτά λοιπόν, είναι το να βρίσκεις το θάρρος να ζητάς και βασικά και το κουράγιο ν'ακούσεις "Όχι". Μετρώ τα υλικά και μνημονεύοντας τον Άγιο Φανούριο σκέφτομαι τί να του ζητήσω  να με βοηθήσει να βρω απ'ολα όσα έχω χάσει τα τελευταία χρόνια. Καταλήγω με βεβαιότητα ότι τελικά, θέλω να μη χάσω ακριβώς αυτό: το κουράγιο ν'ακούω και "όχι" ώστε να είμαι βέβαιος πως δεν θα σταματήσω ποτέ να φοβάμαι να διεκδικώ όλα αυτά που επιθυμώ.

Πώς το είπε ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, σ'αυτό το υπέροχο απόσπασμα του Ευαγγελίου; "Αιτείτε και θα σας δοθεί· ζητείτε και θα βρείτε· χτυπάτε και θα σας ανοιχτεί· γιατί καθένας που αιτεί λαμβάνει, και αυτός που ζητάει βρίσκει, και σ’ αυτόν που χτυπάει θα του ανοιχτεί".  Έτσι ακριβώς.

*Φανουρόπιτα*

Μάγειρες του κόσμου, λατρεμένες μου κόρες ακαμάτρες που όλες σήμερα το απόγευμα θα μου κλειστείτε στις κουζίνες για να φτιάξετε φανουρόπιτες, θα μου επιτρέψετε να μην μπω στο debate 9, 11, 13 υλικά για τη Φανουρόπιτα. Πού να ξέρω, ο άθεος;! Ο καθένας να ορίζει τους δικούς του κανόνες και να δίνει μια τελετουργική χροιά στην εκτέλεσή τους. Είπα κι ελάλησα. :-) Φυσικά, η δική μου η συνταγή είναι η απλή, αυτή που θα σε τραβήξει και δεν θα σε διώξει από την κουζίνα και φυσικά είναι καρατσεκαρισμένη γιατί φτιάχνω συχνά φανουρόπιτες. Τα υλικά τα προσθέτουμε μ'αυτή τη σειρά, μελετώντας, λέει, τις επιθυμίες μας. Καλή επιτυχία. Στο φούρνισμα αλλά και στην εκπλήρωση των ευχών.

1.5 φλυτζάνι καρύδια
3/4 φλυτζάνι ξανθές σταφίδες (Σουλτανίνα)
1/2 φλυτζάνι ζάχαρη
Κανέλα αρκετή 2 κουταλιές
1/2 κουταλάκι σκόνη γαρύφαλο
Ξύσμα από δυο πορτοκάλια
1 κοφτο κουταλάκι σόδα
1 1.2 κουταλακι μπείκιν πάουντερ
1 1/2 φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού
3.4 φλυτζάνι ηλιέλαιο
Αλευρι (φάριν απ) όσο πάρει (λίγοτερο απο΄ένα πακέτο του κιλού)
εκτός απ'το δικό μου, το υπόλοιπο το βρήκα εδώ

7 σχόλια:

  1. Κοίτα, κατά πάσα πιθανότητα Άγιος Φανούριος δεν υπήρχε.
    Τον 14ο αιώνα βρέθηκε στη Ρόδο μία εικόνα ενός ανώνυμου Αγίου, και γύρω-γύρω τα μαρτύριά του.
    Ο τότε μητροπολίτης είπε πως διάβασε τη λέξη "Άγιος Φανώ".
    Αλλά κανείς άλλος δεν μπόρεσε να διακρίνει όνομα.
    Μπορεί να είναι μια εικόνα του Αγίου Δημητρίου, Αγίου Γεωργίου ή κάποιου άλλου γνωστού ή άγνωστου Αγίου...

    Πάντως η φανουρόπιτα πολύ γιάμι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό που μου κάνει πάντα εντύπωση είναι πώς καταφέρνουν αυτές οι κυρίες να κάνουν τις φανουρόπιττες φουσκωτές φουσκωτές κι η δικιά μου γίνεται ένα χάλι μαύρο.
      αλλά νόστιμη!
      καλημέρα, καλή εβδομάδα.

      Διαγραφή
  2. Δεν ξέρω, η ιδιοκτησία, καλώς ή κακώς για κάποια πράγματα υφίσταται, αλλά η σχέσεις συναλλαγής, και μάλιστα με αγίους, μου τη δίνει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. άντε, πάλι κάτι παίρνεις.
      είδες οι άγιοι;
      ξυπνάν τα αίματα!!
      φιλιά, καλή εβδομάδα anour.

      Διαγραφή
  3. καλά φανερώματα αν έχουμε ιδιοκτησία ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κι αν έχουμε και δεν το ξέρουμε ας μας φανερωθεί επιτέλους!
      που σαι ωρέ κόρη;
      μ'έλειψες.
      ελπίζω να τα περνάς καλά αυτόν το θερμό κι άνυδρο Αύγουστο.
      μάκια.

      Διαγραφή
  4. Μ' άρεσε το κείμενο!!
    Αλλά όχι και να φτιάξω φανουρόπιτα τώρα!!
    Αν φτιάξεις εσύ κράτα μου κομμάτι.
    Ευχαριστώ!
    Φιλάκια και καλή βδομάδα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή