intermission

love me or die
α χα χου χα
ποιος ζα και ποιος να πεθά
μα πέθανα ψες,
προψές,
πέρσι και πρόπερσι.
μα α πεθάνω κι αύριο
σιγά
θα χαλάσ ο κόσμος θαρρείς;
αμ ντιπ και διόλου δε χολοσκάζει η κόσμος κι η ντουνιάς
ζάω ή ντιπ ψοφάω.
επ ουδενί δε χαλνά η ζαχαρένια του.
ποσώς.
αρκεί να βρω μιαν ψαρόβαρκα να με περάσει επί πιστώσει τον Αχέροντα
και μετά μπορεί και κάποιος τυχαίος άνεμος να φέρει ένα φύλλο απ τη ξεχασμένη,
ολότελα ξεχασμένη μου ύπαρξη
και ν αναφωνήσει κάποιος απ τους αδαείς'
α! ναι βρε παιδί μου!
φύλλο συκής.
-αυτό επειδή είναι και Αύγουστος κι επειδή εκ γενετής μια ντροπή την έχω μέσα μου, έξω μου έχω άλλο συνολάκι πιο τρέντυ, είμαι δηλαδή ένα ζαγάρ ντιπ ακοινώνητο.
τώρα αναρωτιέμαι αν το κέικ που μόλις έφαγα πήγε στο στομάχι μου ή λοξοδρόμησε.και πού να πήγε; όπου και να πήγε έχω ένα κενό. σαν τις σαμπρέλες. και τα ζαχαροκούλουρα, τους λουκουμάδες και το ο. και το μηδέν ασφαλώς. μην το ξεχνάμε αφού πια όλα τα μετράμε με νούμερα.
από τα ποσοστά στα εισοδήματα και τα χρονάκια μας και τα λοιπά.
ήθελα να πάρω μια μαγκούρα να βαράω τα παιδιά
να! να λέω βρωμόπαιδα, να!
ήθελα να πάρω πέτρες και να φτιάξω ένα πύργο ψηλό.
ένα περίπτερο με καλαμιές σ'ένα κορφοβούνι.
να έχει χτεσινές εφημερίδες, μπαγιάτικα κουλουράκια κι αποθνήσκουσες καραμέλες βουτύρου.
ν αγαπήσω ένα ζώο μέχρι να μ εγκαταλείψει.
ένα μικρό μπαμπουίν -μπαμπουίνο.
αλλά είμαι σ ένα καταφύγιο πυρηνικό και γράφω αυτά που κάποιος άλλος
σκέφτηκε κι έγραψε
ιστορίες κατσικισμού.
μα περκέ νο;
ζόρικα τα πράματα.
άστα, πεθαίνω τώρα, χτες και μια άλλη μέρα.
μεγάλη λέρα.
χο χο χρρρρρ
αυτά για να γεμίζουν οι μπαταρίες.
και λίγες μπαταριές. παπαριές.
δύσκολα τα πράματα.
ήθελα μια χρονομηχανή.
να έχει εδώ αυλές, κήπους και μποστάνια.
να δω πώς είναι στο λιμάνι να κάνουν βουτιές.
και μετά ας πάω στο Άρη.
ή όπου πάνε οι χαμένες ψυχές.
εκεί που δεν έχει χτες μήτε αύριο.
που δεν έχει σήμερα.
που δεν έχει "δεν έχει"
έχει μόνο αυτό το ισορροπημένο άρωμα του άχρονου που λέει.
"γλυκοχάραμα, χάσου,
έχεις ζωή μπροστά σου".
ανάθεμα.

ejairetika agiervmeno
εξαιρετικά αφιερωμένο
στο my best friend Nassis
που είναι μια πηγή έμπνευσης'
μια πληγή ανθορροούσα,
φεγγάρι που έκατσε στη στέγη
κι η ζωή φωτεινή
μια ιδέα φαεινή,
αναρχία δίχως εξουσία αλλά με ισορροπία!!!
ευχές.