Χαιρετισμός

Νύχτα Απρίλη, νέα σελήνη, ωραία νύχτα για εραστές και κλέφτες. Καλή αρχή, καληνύχτα σας.

Τετάρτη 17 Αυγούστου 2011

Σασυφής 87 παλιό

Βραδάκι στ' άσπρο σπιτάκι.
Καταλάγιασε η φασαρία. Κόσμος πολύς απ' το πρωί, αυτοκίνητα, ομπρέλες, ρακέτες, ζέστη μουλιασμένη σ' αντηλιακο, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κατάσταση π' ανάγκασε το Σασυφή και το σκύλο του να ταμπουρωθούν στο σπίτι. Τώρα που ησύχασε ο τόπος κι ήρθε η νύχτα στη γη, μουσικούλα και παράθυρα ανοιχτά. Χορεύει ο Σασυφής με μια αόρατη ντάμα λατίνικους χορούς. Κέφι. Ήρθε η Κούβα στο σπιτάκι. Με κρουστά, τσα τσα τσα και γαρδένιες που μοσχοβολάνε δακρυσμένες. Χορεύει μέχρι τελικής πτώσης - βουτιάς στη νυχτερινή θάλασσα' αυτό είναι μπάνιο! Ο σκύλος τον περιμένει στην αμμουδιά. Τέτοια ώρα δεν βρέχει τις πατούσες του. Κολυμπά ο Σασυφής και μια ολίγη από φεγγάρι του κλείνει τσαχπίνικα το μάτι. Γυρνάν και πάλι στο σπιτάκι. Te quiero, te adoro τραγουδά μια νοσταλγική φωνή. Σνακ και κράσος ψυχρός και λευκός. Γραψίματα.
ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ. 
ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΤΙΣ ΚΑΚΟΤΟΠΙΕΣ.
ΒΗΜΑ ΤΟ ΒΗΜΑ.
ΕΤΣΙ ΜΕΝΕΙ ΜΟΝΟ Η ΜΟΥΣΙΚΗ. 
ΑΦΗΝΟΜΑΙ. ΓΕΙΩΝΟΜΑΙ. ΖΑΛΙΖΟΜΑΙ.
ΑΠΟΦΕΥΓΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ.
ΞΕΧΝΩ.
ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΩ ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑΚΙΑ.
ΠΡΕΠΕΙ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΖΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΕΚΡΥΚΤΙΚΕΣ ΥΛΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ.
ΜΠΑΜ ΣΚΡΑΤΣ ΜΠΟΥΜ.
ΖΖΖΑΛΙΣΤΗΚΑ. 
ΖΑΛΟΥΡΑ. ΤΣΙΟΥ.
ΑΧΟΡΤΑΣΙΑ.
ΧΟΡΕΥΩ ΞΑΝΑ. ΑΠΟΤΕΛΜΑΤΩΝΟΜΑΙ.
ΦΙΝΕΤΣΑΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ.
ΧΟΡΕΥΩ ΔΙΧΩΣ Ν' ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ.
ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΟΜΑΙ, ΖΟΥΡΛΑΙΝΟΜΑΙ, ΟΝΕΙΡΟΒΑΤΩ.
ΚΙ ΟΛΟ ΛΕΩ ΔΕ ΘΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ, ΘΑ ΖΩ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΟΥ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΑΡ-ΦΙ ΓΙΑ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΦΑΛΑΙΝΑΣ.
ΣΤΑ ΚΡΥΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΠΟΛΩΝ 
(- χορεύουμε; 
 - παρακαλώ!)
ΣΤΑ ΖΕΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΩΝ ΩΚΕΑΝΩΝ.
ΠΑΡΑΛΟΓΟ.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΜΟΜΠΥ ΝΤΙΚ.
Άντε καλέ μου Μόμπι Ντικ πήγαινε τη βόλτα σου, μακάρι να μπορούσα να σου δώσω το κλειδί της δικαιωματικής ευτυχίας σου. Αλλά ξέμεινα σ' αδιέξοδα παραδρομάκια χρόνια πολλά χωρίς χάρτη. Και τώρα την κοπάνησα. Τσιγάρα καίγονται, κρασιά τελειώνουν, μουσική χάδι, μουσική σφαλιαρίτσα απ' ανένταχτη μουσίτσα, ωπ! για να 'ρθω στα ίσα μου.
Έβγαλε ο γαιδαράκος το σαμάρι. κυλιέται στο τρυφερό χορτάρι. Η μοναξιά σκύβει το κεφάλι ντροπιασμένη. Στη γωνία! Τιμωρία!
'Εγιν' η μουσική αεράκι, πάει στο Ντουμπάι, παίρνει μύρο, το σκορπάει, κάνει κορίτσια κι αγόρια ν' αναστενάζουν. Μ' ένα νυχτερινό όνειρο, μια ονείρωξη, μια σπίθα - χορό. Αλισβερίσια φιλιών κι αναστεναγμών, μικρών μεγάλων ηδονικών σπαραγμών, Νύχτα λάβρα. Απορία. Έκσταση. Μουχαμέτι.
Μυροβόλος η έρως. Αυτή η ακατανίκητη πεθυμησιά για συνουσίες, πεμπτουσίες. Χουρ χουρ, χρου χρου  και χοροί - χωρεί εδώ καλοδιαθεσία και φαντασία.
Πετά η νύχτα στις σκεπές και τις ταράτσες. Ανακατώνει τα κεραμίδια και τις μπουγάδες, μαζεύει δυόσμο απ' τις γλάστρες. Απειθάρχητη νύχτα. Συνομωτεί με τ' άστρα. Μπατσίζει τους άπιστους μ' ερωτικούς καημούς, τους τιμωρεί με διονυσιακούς χορούς. Γίνεται τίγρη εξημερωμένη, ένας θηλυκός ήλιος για τους αγαπημένους, τους μονιασμένους. 
Θολό το μυαλό. Εικόνα μια. Χέρι χέρι μέχρι την αυγή.
ΤΑΛΑΤΑΚ ΤΑΚ ΤΑΚ. 
Χτυπάν τα τακουνάκια σου στη σκέψη μου. 
Γελούνε τα χειλάκια σου.
Δερβισοδέρνομαι γύρω απ' τ' όνομά σου μέχρι να ξημερώσει.
Ο σκύλος την έκανε. "Σ' είδα, μ' είδες, γεια!"
 Α! Παναγιά! Συ πέθανες κι γώ αναστήθηκα. Δεν τολμώ να κουνηθώ. Η θάλασσα γυαλί, μου κόβει την ψυχή. Το ξημέρωμα - ημέρωμα. 
Είπα να τρατάρω τον άγγελό μου. 
Άσπρο ψωμί και μέλι. Γλύκα στο φαρμάκι.
ΚΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΥΜΠΟΡΙΑΣ
ΟΡΘΗ Η ΜΕΡΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑ.
ΑΝΗΛΙΑΓΑ ΒΑΘΗ ΤΡΕΧΟΥΝ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ.
ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΩΣΙΑ ΦΩΝΕΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΗΜΕΡΙΖΟΝΤΑΙ.
Η ΖΩΗ ΡΟΥΦΑ ΑΠ' ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ ΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ,
ΤΟ ΦΤΥΝΕΙ ΚΙ ΕΓΩ ΞΕΠΝΟΟΣ.
ΞΑΜΟΛΥΜΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΠΑΙΔΙΑΡΙΖΟΥΝ.
Η υπέργηρη κυρία έχει κατέβει στην ακρογιαλιά. Απλώνει την πετσέτα της, βάζει το σκουφάκι της με τα λουλουδάκια και πάει για κολύμπι.
Ο Σασυφής μπλεγμένος με την κουνουπιέρα ζωγραφίζει γκράφιτι με σπρέυ πολύχρωμα σε δρόμους μουντούς και γκρίζους.
Ένταση, απολύτρωση.
Σ' ένα όνειρο πια.

4 σχόλια:

  1. Ντροπιασμένη μ' αρέσει καλύτερα η μοναξιά.
    Καλημέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η μοναξιά όταν είναι επιλεκτική είναι ο καλύτερος σύντροφος. Επιτέλους μετά από κάποια χρόνια εγώ κι αυτή γίναμε αχώριστες κάνοντας καταπληκτική παρέα η μία στην άλλη. Α! ξέχασα μόνο η Νεφέλη, (η σκυλίτσα μου) μας διαταράσει την αρμονία της συνύπαρξης, αλλά την συγχωρούμε γιατί είναι τρισχαριτωμένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. έχουμε όλοι ένα διδακτορικό στο θέμα μοναξιά κι είναι ίσως από τις σπάνιες φορές που ο Σασυφής την "τιμωρεί", για να σπάει και λίγο η μονοτονία!!
    τι ωραίο όνομα, Νεφέλη! είχα κι εγώ μια Μπαμπέτ αλλά μ' άφησε χρόνους και δε μου κάνει καρδιά να πάρω άλλο σκύλο. Τώρα γάτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή