ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ. Giovanni Boccaccio "Decameron" 1355

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΥ

Αυτή τη μέρα, υπό την ηγεμονία της Νεηφίλης, πραγματεύονται για πρόσωπα που, χάρη στις προσπάθειές τους, πετυχαίνουν το σκοπό τους ή ξαναβρίσκουν κάτι που έχουν χάσει.


Την Κυριακή, αφού η αυγή, όσο ανέβαινε ο ήλιος, χρωμάτισε τον ουρανό από κόκκινο σε κίτρινο, σηκώθηκε η βασίλισσα και σήκωσε ολόκληρη την παρέα. Ο οικονόμος είχε κιόλας στείλει στην καινούρια διαμονή ένα μεγάλο μέρος από τις αποσκευές και είχε αναθέσει σ' έναν υπηρέτη να φροντίσει για ό,τι ήταν ανάγκη. Βλέποντας πως η  βασίλισσα είχε ξεκινήσει, φόρτωσε βιαστικά και ό,τι απόμεινε - ήταν σα να λέμε μια φυγή- και ανέβηκε κι αυτός στο κάρο, παίρνοντας μαζί του και τους υπηρέτες που είχαν μέινει για να υπηρετούν τις κυριές και τους κυρίους.
 Η βασίλισσα βαδίζει με αργό βήμα, τη συνοδεύουν ή την ακολουθούν οι φίλες της και οι τρεις νέοι, και καμιά εικοσαριά αηδόνια κι άλλα πουλιά λες και την οδηγούν με το κελάδημά τους. Παίρνει ένα μάλλον ασύχναστο χορταριασμένο μονοπάτι, γεμάτο λουλούδια που αρχίζουν ν' ανοίγουν με τις πρώτες αχτίδες του ήλιου. Τραβάει προς τα δυτικά, κουβεντιάζει, γελάει κι αστειεύεται με όλους. Μόλις θα 'χει κάνει δυο χιλιάδες βήματα και πολύ πριν από την τρίτη ώρα της μέρας, οδηγεί τους υπηκόους της σ' έναν ωραιότατο και πλούσιο εξοχικό πύργο, που υψώνεται πάνω σ' ένα μικρό λόφο, λίγο ψηλότερα από τον κάμπο. Μπαίνουν στον πύργο και τριγυρνούν εδώ κι εκεί, διασχίζοντας τις μεγάλες αίθουσες και τα δωμάτια, όλα διακοσμημένα με χάρη κι επιπλωμένα με όλα τα χρειαζούμενα. Δεν τσιγκουνεύονται τα εγκώμια και δίνουν στον ιδιοκτήτη το επίθετο "μεγαλοπρεπής". Ύστερα κατεβαίνουν, και βλέποντας την απλόχωρη και πρόσχαρη αυλή, τα υπόγεια γεμάτα εξαίσια κρασιά, τα δροσερά νερά να αναβρύζουν άφθονα, πολλαπλασιάζουν τα εγκώμιά τους.
 Τότε, όμως, νιώθοντας την ανάγκη να ξαποστάσουν, πήγαν σε μια ανοιχτή στοά, που δέσποζε σ' ολόκληρη την αυλή και ήταν γεμάτη εποχικά λουλούδια και πράσινες φυλλωσιές. Οι κυρίες κάθισαν, κι ο προβλέπτικός οικονόμος, για να τις στυλώσει, τους πρόσφερε υπέροχα γλυκίσματα κι εξαίσια κρασιά. Ύστερα άνοιξε η πόρτα ενός πάρκου, που απλωνόταν πλάι στον πύργο και ήταν περιφραγμένο με ψηλό μαντρότοιχο. Πήγαν εκεί, και μόλις μπήκαν, είχαν αμέσως μια καταπληκτική εντύπωση γενικής ομορφιάς κι άρχισαν να κοιτάζουν από κοντά τις λεπτομέρειες.

 Ολόγυρα στο πάρκο, καθώς και καταμεσής σε πολλά μέρη, απλώνονταν φαρδιές αλέες, ολόισιες σαν το πέταγμα σαΐτας, σκεπασμένες με φουντωτές κληματαριές που υπόσχονταν άφθονα σταφύλια για κείνη τη χρονιά. Ήταν μονάχα ανθισμένες κι ανάδιναν μια τέτοια ευωδιά, ανάκατη με τα άλλα αρώματα του κήπου, που θα 'λεγες πως βρίσκεσαι ανάμεσα σε όλα τα μπαχάρια της Ασίας. Όσο για τον περίγυρο της κάθε αλέας, εξαφανίζοταν ολότελα κάτω από γιασεμιά κι από άσπρες και κόκκινες τριανταφυλλιές. Το πρωί, ακόμα και το μεσημέρι, μπορούσες παντού να κάνεις ευχάριστα τον περίπατό σου κάτω από μυρωμένους ίσκιους, δίχως να σε χτυπάει ο ήλιος.
 Θα μου έπαιρνε πολύ καιρό να περιγράψω ποια ήταν και πως ήταν τακτοποιημένα τα φυτά σ' αυτόν τον κήπο' φτάνει να πω μονάχα πως, ό,τι φυτό έχει αξία στα κλίματά μας, το 'βρισκες εκεί. Κάτι που αξίζει να εγκωμιαστεί όσο όλα τα άλλα κι ακόμα περισσότερο, ήταν ένα λιβάδι, καταμεσής του πάρκου, με χλόη τόσο σκούρα, που φαινόταν σαν μαύρη, πλουμισμένη με χίλιων ειδών λουλούδια από κάθε λογής χρωματισμό. Το περιτριγύριζαν πορτοκαλιές και κέδροι με το βαθύ και ζωηρό τους πράσινο - και οι πορτοκαλιές, ακόμη ανθισμένες, αν και στα κλωνιά τους κρέμονταν περσινοί και φετινοί καρποί, εύφραιναν, όπως και οι κέδροι, με τον ίσκιο και με το άρωμά τους. Καταμεσής του λιβαδιού ήταν μια κρήνη από μάρμαρο εκθαμβωτικά λευκό, με θαυμάσιες γλυφές, και - δεν ξέρω αν ήταν δημιούργημα της φύσης ή της τέχνης - στο κέντρο της κρήνης υψώνονταν ένα άγαλμα πάνω σε μια στήλη, κι από κει ξεπετάγοταν το νερό με τόση δύναμη και τόσο ψηλά στον ουρανό, που ξανάπεφτε μέσα στην κρήνη, σαν άσπρο σεντόνι, μ' έναν εξαίσιο ψίθυρο, κι έκανε περισσότερο αφρό από ρόδα νερόμυλου. Για να μην ξεχειλίσει η κρήνη, το νερό διοχετευόταν μ' έναν υπόγειο αγωγό, ύστερα ξανάβγαινε στην επιφάνεια χυνόταν μέσα σε ωραία και περίτεχνα κανάλια ολόγυρα στο λιβάδι, καθώς και σε άλλα όμοια κανάλια, που διακλαδιζόνταν προς όλες τις κατευθύνσεις για να συνενωθούν σ' ένα σημείο, απ' όπου το νερό ξεχύνονταν έξω και κυλούσε, πάντα γάργαρο, στον κάμπο. Πριν φτάσει όμως εκεί, φρόντιζε να εξυπηρετήσει και τα συμφέροντα του αφέντη, κινώντας με τεράστια δύναμη τις ρόδες δυο νερόμυλων.
 Η θέα αυτού του κήπου, το αρμονικό του σχέδιο, τα δέντρα. η κρήνη, τα ρυάκια που κυλούσαν, κατέθελξαν τόσο πολύ τις κυρίες και τους τρεις νέους, που ένα επιφώνημα θαυμασμού βγήκε ταυτόχρονα απ' όλα τα χείλη, και όλοι συμφώνησαν πως, αν ήταν δυνατόν να κατεβάσουν τον Παράδεισο στη γη, δε θα μπορούσε να' χει άλλη μορφή και πως αυτό το πάρκο δε γινόταν να ομορφύνει περισσότερο.
 Μα καθώς σκόρπισαν χαρούμενα εδώ κι εκεί, πλέκοντας όμορφα στεφάνια από διάφορα κλωνιά, και αφουγκράζονταν το κελάδημα είκοσι τουλάχιστον λογιών πουλιών, που θα ΄λεγες πως παράβγαιναν μεταξύ τους, πρόσεξαν μια γοητευτική λεπτομέρεια που τους είχε ξεφύγει ως τότε μέσα στην πρώτη τους κατάπληξη. Ο κήπος ήταν γεμάτος από καμιά εκατοστή διάφορα ωραία ζώα: εδώ κουνέλια ξεπηδούσαν από τα λαγο΄μια τους, εκεί έτρεχαν λαγοί, πιο πέρα σκαρφάλωναν σκίουροι, σε μια γωνιά έβοσκαν ελαφάκια, και πολλά άλλα απείραχτα ζώα, που θα τα '[λεγες μερωμένα, τριγυρνούσαν κατά το κέφι τους. Αυτό το θέαμα, κοντά στις άλλες ομορφιές, τους έκανε ν' αναγαλλιάσουν ακόμα περισσότερο.
 Αφού τριγύρισαν στο πάρκο και είδαν το ένα και το άλλο, παράγγειλαν να στρώσουν τα τραπέζια γύρω από την όμορφη κρήνη, τραγούδησαν π΄ρωτα μερικά τραγούδια και χόρεψαν πολλούς χορούς, και σαν έδωσε η βασίλισσα το σύνθημα, κάθισαν στο φαγητό που ήταν περίφημα κια σερβιρίστηκεντάμα, όσο οι φίλοι τους κοιμ΄νταν.
 Μα σαν πέρασε η ένατη ώρα της μέρας, σηκώθηκαν, φρεσκάρισαν το πρόσωπό τους με δροσερό νερό, και σαν έδωσε το σύνθημα η βασίλισσα, μαζεύτηκαν όλοι στο λιβάδι, κοντά στην κρήνη, κάθισαν σύμφωνα με τη συνήθεια κι ετοιμάστηκαν να διηγηθούν τις ιστορίες πάνω στο θέμα που είχε δώσει η βασίλισσα.

μετάφραση Κοσμάς Πολίτης