I do love you. enough is enough.

κουζίνα, βράδυ. το ρολόι και το ψυγείο σε ντουέτο. πήγα σήμερα σ' ένα πάρκο απόμακρο, το πάρκο των ψηλών δέντρων. Μεγάλα, γενναία δέντρα κι όμορφα παλιομοδίτικα παγκάκια ευτυχώς ξεχασμένα απ τις νεοτερίστικες ιδιοτροπίες και τσαχπινιές, "εμπνευσμένες" ανακατασκευές των εκάστοτε δημάρχων που αποφασισμένοι να πρωτοτυπίσουν δεν αφήνουν τίποτε όρθιο.

Μετά, βρέθηκα πάλι στη θάλασσα αφού περπάτησα κάμποσο. Σήκωσε κυματάκι κι ήταν ωραία.  Στον πηγαιμό το φεγγάρι φιγουράριζε στο τζαμωτό κάποιου παράθυρου.

Σπίτι πάλι, ξετυλίγοντας το μίτο. Απολαυστικά ανούσιες νυκτοβασίες. Τίποτε. Μόνο αγκαλίτσες και χρου χρου νιάααρ. Τέτοια απείρου οξυδέρκειας. Είμαι λίγο, λιγουλάκι λυπημένη, λίγο μπλου, όχι το χρώμα επιτυχούς έκβασης απόπειρας να ξεφορτωθώ το χρόνο και τις καταστάσεις. Ένα ασυναίσθητο μπλου που χορεύει με το ηχητικό ντουέτο της κάμαρης, πάει ψηλά στο νταβάνι κι ερχεται πάλι και καθεται σιμά μου με κοιτάζει με πελώρια μάτια αθώα και κρατά τους άσσους στο μανίκι να με κατατρωπώσει αν χρειαστεί. love and other drugs. Που είναι και ταινία αλλά σ' άλλο θέμα.

Το σώμα μου είναι βαρυ σαν ποτισμένος σπόγγος. Ατσιγαρία. Αφραγκία. Απραξία. Είναι ο Αυγουστος. Κενός. Σε  παραπέμπει σε παραμύθια. Του να γυρνάς με τα καλά σου ρούχα στην παραλία και να βάζεις το ξεθωριασμενο σου φουστάνι σαν μια άλλη Σταχτομπούτα, λίγο πειρατίνα, μια θλιμμένη Μαντόνα, μια Μπουμπουλίνα.

θέλω να γράψω κάτι πιο σουρεάλ.

πχ

οι μπανάνες στο πανέρι'

τ αγιόκλημα στο παρτέρι

πόρτες κι άλλες πόρτες

πεθύμησα να σε πιώ στο ποτήρι

να σε δω και να ριγά τ οδόστρωμα

να μου δίνεις αιτείες

να καταστρέφω τη ζωή μου

και να λέω ευχαριστώ.

ευχαριστώ τη ζωή που έζησα

αφού βρέθηκα μιαν στιγμή μαζί σου

σ' ένα ανιδιοτελές ιντερλούδιο.
όλα της ζήσης δύσκολα
κι η νυφη γκαστρωμένη

της αμώμου τ αξημέρωτα

περιγιάλια και τεχνάσματα
χαλάσματα
άμα πεθάνω
και θα γίνει σήμερα, αύριο
σ' αυτό το χώρο
ποιος θα χορεύει;
χέστηκα ιδιαιτερως
αλλά
αν δεν πεθάνω
τότε πως;
με τον θάνατο
πυγμή
ροπή
αμφίδρομες πορείες

τα 'παμε.
συ κι εγώ
ζάχαρη κι αλάτι
πάει στου κουτουρού την κούτρα.
και μας αφορά....ποσώς!
πω πω ψόφησα 
ακόμη μια μέρα στ απυρόβλητο
άμα σε είδα στο γιορταστικό τότε γεια σου
οι Θεοί παίζουν μαζί σου
αλλά συ κερδίζεις
με ζάρια φτιαγμένα ή μόνο την ύπαρξή σου.
φτάνει τώρα.
φοβερό ε;