full moon - fool' s moon part 2

Σε μέτριο χρόνο,  πάει το φεγγάρι το πήραν παραμάζωμα οι πολυκατοικίες, ανόητες τσιμεντένιες υπάρξεις, πορευόμουν ένα βράδυ και βρέθηκα στο αξιοθέατο, σε μια πολυκατοικία, σ' όλα τα διαμερίσματα τρεμόπαιζε το ίδιο γαλαζωπό φως τηλεόρασης, στην ίδια συχνότητα... Φτώχεια, δυστυχία.

Why lover why? Why do flowers die? 

και πού να ξέρω γω το ξεστρατισμένο, το χρήζον πάσης βοήθειας, το γιατί; 

άμα ρωτήξω το φεγγάρι θα με πει;

θα μ' αποκριθεί;

ή δακρυσμένο θα μ' απορρίψει, πληγωμένο, σκοτωμένο, άλαλο....

Τι σου ναι η ανθρώπινη αναλγησιά,

το δε σε πονάω.

Και τα μονά και τα ζυγά δικά μου,

δεν έχει μπέσα ο κόσμος.

αχ εσείς φταίτε που αφήσατε τον Τσαΐκόφσκι

και μετά ποιος ο λόγος για προσωπικές ευημερίες;

εδώ μιλάει ο παράς, κι είναι χίλιοι πανσέληνοι, χρυσοί σ' ένα πουγκί....

κι εμείς, ακόμα να το φτάσουμε τ' άπιαστο φεγγάρι.

με σκότωσεν η μοναξιά, με χίλιες σφαίρες με γάζωσε. Κι από μέσα απ' τις τρύπες, φως ιλαρό, ένα φως απ' το φεγγάρι που με διαμελίζει ανέμελο, με κατατροπώνει, με βάζει στα πλήκτρα να πω μια προσευχή, να πιω το νερό μιας σιωπής που βρυχάται.

Λίγη σκέψη έχω

δεν κάνει επισκέψεις

δεν προσβάλλει τα "καλώς κείμενα"

μόνο " μια 'γάπη για το καλοκαίρι"

και είναι δώρο θού

Θεού

Θεούλης με γενειάδα κι αδυναμίες πολλές 

ένας Δαυίδ.

Κι η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσσούσα γυνή.

ασκαρδαμυκτί.

Είναι φτωχό το ίντερνετ

τα βάζει όλα στο μυαλό μας

και δεν μπορείς να το σκίσεις

να το κάψεις

να το εξαφανίσεις

και χάνεσαι

στο άπειρο' τ' απειροελάχιστο,

ενός χρόνου ατέρμονου,

απείρως διαθλώμενου.

έχω πέντε φίλους

μετρημένους στα δάχτυλα'

και μου φτάνει'

ας είναι τα οψάρια μυριάδες'

κι ο ωκεανός γίγας.'

ΔΕ ΜΕ ΜΕΛΛΕΙ.

Σ είδα στο χωματόδρομο. μ' εκείνο το φαφούτικο γέλιο, τότε που ήμασταν παιδιά.

Μετά 'ριμάσαμε και πήγαμε στις παραλίες , μες στης άνοιξης τα τσαλίμια, να μπλαβιάσουμε απ' το κρύο με τα πρώτα τα θαλασσινά τα μπάνια. Κι εσύ στο κοσμοπολίτικό σου με πούλησες για να κάνεις εξάσκηση στο financial market. Να δεις πόσ' απίδια βάν' ο σάκος.. Μα σε συγχώρεσα, γιατί άμα δεν το 'κανα θα ξεκλήριζα την ψυχή μου.

Σε ματασυγχώρεσα σα σ' είδα μέσα στην τρέλα σου να πηγαίνεις σ' ένα ατελέσφορο φεγγάρι, να λυτρωθείς.

Και να το φεγγάρι πάλι απόψε κόβει βόλτες στον κήπο μου.

Δερβέναγας και πιστολέρο.
Άμα πάρω τις στιγμές που σ' αφιέρωσα θα κάνω το γύρο της γης και θ' απομείνουν και μερικά χιλιόμετρα.

Άμα, αυτό πάει με το νάμα, αψηφήσουμε το φυγοκεντρισμό τότε δω, μέσα σ' ένα κουκούλι συ κι εγώ. ακριβές. αδιάσπαστο. ατέρμονο της ζωής τουρλουμπούκι.

σ' αγαπώ και μ' αρέσει

σ' αγαπώ

σ΄αγαπώ

το φεγγάρι παίρνει το ποτάμι ανάποδα

αλλά δε με νοιάζει

φύσα αέρι'

φύσα αέρι

καλοκαίρι.

τ' αύριο άγνωστο

το τώρα παρελθόν

και τ' αραξοβόλι παρόν.

Σ' αγαπώ ακόμα μια φορά

γιατί έτσι.

μουσική απ' την playlist αυτού του χαμένου
να διευκρινίσω τέτοιους χαρακτηρισμούς δίνω ΜΟΝΟ σε άτομα που συμπαθώ