smoky sky, moonless night.

Στου ξέμπαρκου τ ανήμερα, στο γέλιο, στο εδώ και παντού, τώρα! 
Σε τέτοιο ποτήρι, τόσο. 
Μικρό, τρομερό, αβάσταχτο. Aνυπόσταχτο; 
ανυπόστατο, ανυπόταχτο, αχ. 
Αχ. Των ψυχών. Των συνειρμών. Των εξαποδώ. Πεθαίνω κι αναγεννιέμαι.
Αεροπλάνo. Ντίρλα. Διαβολάκια στο  διηνεκές.
Αυτά τα διαβολάκια που 'ναι μέεεσα μας μας ζάάάλιζουν, μας την φέρνουν, χε χε χε χε χε.
Που ζω;
Πώς ζεις;
Ζούμε σ' ένα αυτόνομο, αυθύπαρκτο πλανήτη, μια ψευδαίσθηση ιερών ήχων. 
Οι ιεροί ήχοι συμπεριέχουν αύρες, πυρές, μαϊστράλι,  ζέφυρους, τραμουντάνα.
Έφ - τια - χνα καραβάκια για την αγάπη.
Μικρές οι απώλειες,
Ελάχιστα τα κέρδη.   
Νομίσματα.
Που νόμισα πως σ αγαπώ.
Χρωματιστές φιάλες υπερφίαλες.
Και μουζική από εκατονταετηρίδες μακρινές σαν τ' άστρα'
σαν το φεγγάρι σήμερα που δηλώνει απουσία.
Στον πάτο της Φάτα Μοργκάνα βουρ to the end.
I do love you so;
hardly so far. So good.
Good! and understanding.

Be mine.

...πάλι μαζί.

κι ένας μαύρος γάτος.